၂။ ဝိရာဂံ ဟုဆိုေသာ ဝိရာဂ ဂုဏ္ေတာ္မွာ တက္မက္ျခင္းဟုေခၚေသာ ရာဂ တရားတို႔သည္ ရုပ္ နာမ္ အေပၚတြင္ ျဖစ္တပ္ေသာတရားမ်ား တို႔ႏွင့္ လားလားမွ မအပ္စပ္ေတာ့သည့္ သေဘာျဖစ္ေသာ ရာဂ တရားတို႔ မရွိေတာ့ျခင္း ဂုဏ္ေတာ္ ႏွင့္ျပည့္စံုသည့္အတြက္ မရွိျခင္း ဝိ ေပါင္းထဲ႔ျပိး ဝိရာဂ ဟုေခၚေသာ ဂုဏ္ေတာ္ ျဖစ္ေပသည္။

၃။ အမတံ ဟု ေခၚေသာ အမတ ဂုဏ္ေတာ္သည္ အိုျခင္း နာျခင္း ေသျခင္း သေဘာျဖင္သည့္ ဇာတိ ဇရာ မရဏ တရားမ်ား လံုးဝ ကင္းစင္ရာ အို နာ ေသျခင္း မ်ား မရွိရာ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အမတ ဂုဏ္ေတာ္ ဟု ေခၚဆိုအပ္ သိအပ္ေပသည္

၄။ ပဏီတံ ဟုေခၚေသာ ပဏိတ ဂုဏ္တာ္ သည္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ မ်ားအတြက္ (စား၍ မဝ နိဳင္ေအာင္ အရာသာ ရိွသကဲ့သို႔ ) မၾကာမၾကာ အာရံုျပဳ၍ ေနခ်င္ေလာက္ေအာင္ အရာသာ ရွိေသာ တရားေတာ္ ျဖစ္၏ က်ေနာ္တို႔ ဗုဒၶျမတ္စြာ ပင္လွ်င္ ( ဖလသမာပတ္ကို ဝင္စားကာ ) ထို နိဗၺာန္ကို အာရံုျပဳႈ ၍ မၾကာမၾကာ အာရံုျပဳေလ့ ရွိ၏ နိဗၺာန္ သည္ ရဟႏၱာ ျဖစ္ျပီးေသာ သူတို႔အတြက္ ထပ္ခါထပ္ခါ ခံစားလိုရ ေလာက္ေအာင္ ထူးျခားေသာ တရားထူးတရား ျမတ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပဏီတံ ဂုဏ္ႏွင့္လည္း ျပည့္စံုပါေပသည္

အထက္ပါ အခ်က္ ေလး ခ်က္သည္ နိဗၺာန္၏ ထူးျမတ္ေသာ ဂုဏ္တို႔ ျဖစ္ေပသည္
အနတၱ စၾကၤာ ဝ႒ာ မွတဆင့္တင္ျပပါသည္။