အေမး။ ။အရွင္ဘုရား……ဒိ႒ိအမ်ိဳးအစား ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိပါသလဲဘုရား...၊ ဘယ္ဒိ႒ိေတြက မဂ္ဖိုလ္မွ အခ်ည္းႏွီး ၿဖစ္ႏိုင္ပါသလဲဘုရား...၊ ရတနာသံုးပါးမွ တစ္ပါး အၿခားကိုးကြယ္ယံုၾကည္မွဳေတြက မဂ္ဖိုလ္ေရာက္ေၾကာင္း အေႏွာက္အယွက္ေပး ႏိုင္ပါသလားဘုရား၊ နားလည္ေအာင္ အက်ယ္ ရွင္းလင္းေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
ကိုေမာင္ေမာင္
ရန္ကုန္
အေျဖ။ ။ ဒိ႒ိအမ်ဳိးအစား (၆၂)ပါး ရွိပါတယ္။ ဘယ္ဒိ႒ိမဆို မဂ္ဖိုလ္မွ အခ်ည္းအႏွီးျဖစ္ႏိူင္ပါသလားဆိုတဲ့ အေမးဟာ “ေမာင္ဆန္ရဲ႕သႆတဒိ႒ိအစြဲေၾကာင့္ ၄၅ႏွစ္ပတ္လံုး တရားအားထုတ္ေပမဲ့ တရားမရခဲ့ဘူး” ဆိုတဲ့ သာဓကအရ ေမးတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေမာင္ဆန္ရဲ႕အျဖစ္မ်ဳိးဟာ သာသနာအတြင္း သူတစ္ဦးသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သာဓက မေျမာက္ပါဘူး။ဒီအေၾကာင္းကို ဓမၼာစရိယ- ဦးေဌးလႈိင္က “ရဟႏၱာနဲ႔ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ား”စာအုပ္မွာလဲ ဒီအတုိင္းပဲ ေ၀ဖန္ေပးေရးသားထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ဒိ႒ိ ၆၂ ပါးစလံုးဟာ သကၠာယဒိ႒ိက ေပါက္ဖြားလာတာခ်ည္းမို႔လို႔ သကၠယဒိ႒ိကို သတ္နိုင္ရင္ ဒိ႒ိ ၆၂ ပါးစလံုးလဲ ေသကုန္ေတာ့တာ ပါပဲ။ ဘုရားရွင္က စိတၱသူၾကြယ္ကို “စိတၱသူၾကြယ္…မိစၦာဒိ႒ိ ၆၂ ပါးဟာ သကၠာယဒိ႒ိ ရွိေနလို႔ ျဖစ္ေပၚလာတာပါ။ တကယ္လို႔ သကၠာယဒိ႒ိ မရွိရင္ ဒီမိစၦာဒိ႒ိ ၆၂ ပါးလဲ ျဖစ္ေပၚလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး” လို႔ ေဟာေတာ္မူခဲ့ခ်က္အရ သကၠာယဒိ႒ိကို ပယ္သတ္နိုင္ရင္ မိစၦာဒိ႒ိ ၆၂ ပါးလဲ ေသၿပီးျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ၊ တစ္ပါးစီ လိုက္သတ္ေနစရာမလိုပါဘူး။
ဥပမာေျပာရရင္ သစ္ပင္ရဲ႕အဓိက အေရးႀကီးတဲ့ေနရာဟာ အျမစ္ပါ။ အျမစ္ေသရင္ သစ္ပင္ပါေသေတာ့တာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ဒိ႒ိအားလံုးရဲ႕ ပင္ရင္းအျမစ္ျဖစ္တဲ့ သကၠာယဒိ႒ိကို ပယ္သတ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဘုရားရွင္လက္ထက္က ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားမဟုတ္တဲ့အတြက္ ဘုရားအစ ရတနာသံုးပါးကို မယံုၾကည္ေသးပါဘူး၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕တရားေတာ္ကို ဓမၼစႀကၤာသုတ္ေတာ္ကို ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္နာယူရာက တရားအဆံုးမွာ ေသာတာပန္မ်ားျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာမွ ဘုရားရွင္ကိုဆည္းကပ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္လာပါတယ္။
ဘုရားရွင္ကလဲ တစ္ေနရာမွာ “ဓမၼံ နပႆေႏၱာ မံ နပႆတိ၊ ဓမၼံ ပႆေႏၱာ မံ ပႆတိ” လို႔မိန္႔ေတာ္မူထားပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က တရားမျမင္ေသးရင္ ဘုရားမျမင္ႏူိင္ဘူး၊တရားျမင္မွ ဘုရားကို ျမင္နုိင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္
ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈေတြက မဂ္ဖိုလ္ေရာက္ေၾကာင္းကို မတားနိုင္ပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္ ဘာသာျခားျဖစ္ေပမဲ့ သူဟာ မဂၢင္ရွစ္ပါးနဲ႔အညီ နည္းလမ္းမွန္ကန္စြာနဲ႔ တရားအားထုတ္ရင္ မဂ္ဖိုလ္ေရာက္နိုင္လို႔ပါပဲ။ တကယ္တန္း မဂ္ဖိုလ္ကိုတားႏူိင္တာက (ပဥၥာနႏၱရိယကံ) ကံႀကီးငါးပါးအနက္ တစ္ပါးပါး က်ဳးလြန္မိတဲ့သူမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။
စာေရးသူ- ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)