(၂၀၀၉-ခုႏွစ္၊ ေမလထုတ္ ျမတ္ပန္းရဂံုစာေစာင္တြင္ အပါယ္ေလးဘံုသားမ်ားသည္ လက္ရွိဘ၀တြင္ မဂ္ဖိုလ္ မရႏိုင္ဟု သိရေသာ္လည္း ပါဠိေတာ္မ်ား၌ အာဠာ၀ကဘီလူး၊ သူစိေလာမ၊ ခရေလာမ၊ ေဟမ၀တႏွင့္ သာတာဂီရိ-စေသာ ဘီလူးမ်ား ေသာတာပန္ျဖစ္ၾကသည္ဟု ေဟာၾကားထားေၾကာင္း ၊ ထိုဘီလူးမ်ားသည္ အပါယ္ေလးဘံုသား ဟုတ္မဟုတ္ ၊ ဟုုတ္လွ်င္ မည္သည့္ကံေၾကာင့္ ဘီလူးဘ၀ျဖင့္ ေသာတာပန္တည္ရေၾကာင္း ေဆြးေႏြးထားသည့္ ဦးၿမဲ (စစ္ကိုင္း)၏ ေမးခြန္းကို ေျဖၾကားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
အဘိဓမၼာပိဋကတ္၊ ပုဂၢလပညတ္ပါဠိေတာ္တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူ၏။
“အရိယာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ မထိုက္ေသာ “အဘဗၺာဂမန” ပုဂၢိဳဟ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
အၾကင္ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ပၪၥာနႏၲရိယကံတည္းဟူေသာ ပိတ္ပင္ျခင္းႏွင့္လည္း ျပည့္စံုကုန္၏။ နိယတ မိစၧာဒိ႒ိတည္းဟူေသာ ကိေလသာ၏ ပိတ္ပင္ျခင္းႏွင့္လည္း ျပည့္စုံကုန္၏။
(အဟိတ္-ဒြိဟိတ္ ပဋိသေႏၶ တည္းဟူေသာ) ၀ိပါက္ပိတ္ပင္ျခင္းႏွင့္လည္း ျပည့္စံုကုန္၏။ သဒၶါတရားလည္း မရွိကုန္။ ကုသိုလ္၌ လိုလားျခင္းဆႏၵမွလည္း ကင္းကုန္၏။ ဉာဏ္ပညာလည္း မဲ့ကုန္၏။ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ မေဖာက္ျပန္ေသာ သေဘာရွိသည္ျဖစ္၍ မိမိ၏ အျခားမဲ့၌ အက်ိဳးေပးၿမဲေသာ ေလာကုတၱရာ အရိယာမဂ္သို႔ သက္ေရာက္ျခင္းငွါ မထိုက္ကုန္။ ဤပုဂၢိဳလ္တို႔ကို အရိယာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ မထိုက္ေသာ “အဘဗၺာဂမန” ပုဂၢိဳလ္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။”
အထက္ပါ ေဒသနာေတာ္အရ အကုသလ၀ိပါက္ ဥေပကၡာသႏၲီရဏ-ဟူေသာ ဒုဂၢတိအဟိတ္ ပဋိသေႏၶစိတ္ျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနၾကရေသာ အပါယ္ေလးဘံုသားမ်ားသည္ လက္ရွိဘ၀တြင္ မဂ္ဖိုလ္-မရႏိုင္ၾကပါ။
သို႔ရာတြင္ အာဠာ၀ကဘီလူး၊ သူစိေလာမ၊ ခရေလာမ၊ ေဟမ၀တႏွင့္ သာတာဂီရိ-စေသာ ဘီလူးမ်ား အဘယ္ေၾကာင့္ ေသာတာပန္ ျဖစ္ၾကရသနည္းဟူမူ- အပါယ္ေလးဘံုသားမ်ား မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ (၀ါ) တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟု အေျဖေပးရပါမည္။ ရွင္းပါဦးအံ့။
သုတ္မဟာ၀ါပါဠိေတာ္၊ မဟာနိဒါနသုတ္လာ ၀ိညာဏဌိတိ ၇-ပါးတြင္ ေရွးဦးစြာေသာ ၀ိညာဏဌိတိ-သည္ နာနတၱကာယ နာနတၱသညီ-မည္၏။ ၎တို႔၏ အရကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေဟာေတာ္မူ၏။
“အာနႏၵာ၊ ကိုယ္သဏၭာန္ခ်င္း ကြဲျပား၍ ပဋိသေႏၶသညာခ်င္းလည္း ကြဲျပားကုန္ေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ ရွိကုန္၏။ အဘယ္သတၱ၀ါတို႔နည္းဟူမူ အခ်ိဳ႕ေသာနတ္၊ အခ်ိဳ႕ေသာ ၀ိနိပါတိကႏွင့္ လူတို႔ပင္တည္း။”
၎သုတ္ ဘာသာျပန္ေအာက္ေျခတြင္ ဤသို႔ အ႒ကထာနည္းက် မွတ္ခ်က္ျပထားပါသည္။
၁။ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ရွိ ကာမာ၀စရနတ္တို႔ကို အခ်ိဳ႕ေသာနတ္ဟု ဆိုသည္။
၂။ ဖုတ္ တေစၧ သရဲစေသာ နာနာဘာ၀သတၱ၀ါတို႔ကို အခ်ိဳ႕ေသာ ၀ိနိပါတိက-ဟု ဆိုသည္။
အ႒ကထာလာသည့္အတိုင္း အနည္းငယ္ထပ္ရွင္းရေသာ္--
(၁) နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ရွိ ကာမာ၀စရနတ္မ်ားသည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ကိုယ္သဏၭာန္ခ်င္း၊ အေရာင္အဆင္းခ်င္း၊ ဆူႀကံဳနိမ့္ျမင့္ခ်င္း မတူၾကေသာေၾကာင့္ နာနတၱကာယ-မည္၏။ အခ်ိဳ႕ဒိြဟိတ္၊ အခ်ိဳ႕တိဟိတ္ဟု ပဋိသေႏၶသညာခ်င္းလည္း ကြဲျပားၾကေသာေၾကာင့္ နာနတၱသညီ-မည္၏။
(၂) ဥတၱရမာတာ ဘီလူးမ၊ ပိယကၤရမာတာ၊ ဖုႆမိတၱာ၊ ဓမၼဂုတၱာ-စေသာ အပါယ္ေလးပါးမွ လြတ္ေသာ ေ၀မာနိကသတၱ၀ါတို႔သည္လည္း ကိုယ္သဏၭာန္ အေနအထားခ်င္း ကြဲျပားျခားနားေသာေၾကာင့္ နာနတၱကာယ၊ လူတို႔ကဲ့သို႔ ဒြိဟိတ္၊ တိဟိတ္၊ အဟိတ္-ဟု ပဋိသေႏၶသံုးမ်ိဳးလံုး ရွိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ နာနတၱသညီ မည္၏။
ထိုဘီလူး၊ ၿပိတၱာတို႔သည္ နတ္တို႔ကဲ့သို႔ တန္ခိုးမႀကီးကုန္၊ အထီးက်န္မြဲ သူဆင္းရဲတို႔ကဲ့သို႔ ရခဲေသာ အစားအစာ ေနရာရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ ဆင္းရဲစြာေနရကုန္၏။ အခ်ိဳ႕ လဆုတ္ပကၡ၌ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္၍ လဆန္းပကၡ၌ ခ်မ္းသာရာ ရကုန္၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ ဥတၱရမာတာ၊ ပိယကၤရမာတာ တို႔ကဲ့သို႔ တိဟိတ္ပဋိသေႏၶ သညာရွိသူတို႔သည္ တရားထူးရႏိုင္ၾကကုန္၏။
ဤမွ်ဆိုပါလွ်င္ ေမးခြန္းတြင္ပါေသာ ဘီလူးမ်ားသည္ အပါယ္ေလးဘံုသား ဘီလူး ၿပိတၱာမ်ား မဟုတ္ဘဲ နတ္စာရင္း၀င္ ဗိမာန္ရွင္ ဘီလူးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္းတို႔၏ ပဋိသေႏၶစိတ္မွာ တိဟိတ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တရားထူး ရႏိုင္ၾကေၾကာင္း သိသာထင္ရွားၿပီဟု ယူဆပါသည္။
ေမးခြန္းပါ ပုဂၢိဳလ္မ်ားတြင္ အာဠာ၀ကဘီလူးကို ၎၏ မဂ္ဖိုလ္ရထုိက္ေသာ ဥပနိႆယကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ယူဇနာသံုးဆယ္ခရီးကို ႂကြေတာ္မူကာ ေျခခၽြတ္ေတာ္မူ၏။
“အဘယ္သုိ႔ေသာသူသည္ ပညာကုိ ရသနည္း၊ အဘယ္သို႔ေသာသူသည္ ဥစၥာကို ရသနည္း၊ အဘယ္တရားျဖင့္ ေက်ာ္ေစာျခင္းသို႔ ေရာက္သနည္း၊ အဘယ္သူသည္ အေဆြခင္ပြန္းတို႔ကို ရသနည္း၊ အဘယ္သူသည္ ဤေလာကမွ တမလြန္ေလာကသို႔ ေရာက္၍ မစိုးရိမ္ရသနည္း” ဟု ေမး၏။
“ဘီလူး၊ မေမ့မေလ်ာ့ေသာ ပညာရွိေသာသူသည္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔၏ တရားကို ယံုၾကည္စြာ နာသည္ျဖစ္၍ ပညာကို ရ၏၊ သင့္ေလ်ာ္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အမႈကို ျပဳေလ့ရွိေသာ (၀ီရိယဟူေသာ) ၀န္ရွိေသာ ထႂကြလံု႔လရွိေသာသူသည္ ဥစၥာကို ရ၏။ မွန္ေသာစကားျဖင့္ ေက်ာ္ေစာျခင္းသို႔ ေရာက္၏။ ေပးကမ္းေသာသူသည္ အေဆြခင္ပြန္းတို႔ကို ရ၏။
ဤဆိုလတၱံ႔ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤေလာကမွ တမလြန္ေလာကသို႔ ေရာက္၍ မစိုးရိမ္ရ။
“ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရားရွိေသာ အိမ္ေထာင္မႈကုိ ရွာမွီးေလ့ရွိေသာ အၾကင္သူအား မွန္ကန္မႈ သစၥာ၊ ပညာရေၾကာင္း ဓမၼ၊ အားထုတ္မႈ ဓိတိ၊ စြန္႔ႀကဲမႈ စာဂ၊ ဤတရားေလးပါးတို႔သည္ အကယ္၍ ရွိကုန္အံ့၊ ထိုသူသည္ စင္စစ္ တမလြန္ဘ၀သို႔ ေရာက္၍ မစိုးရိမ္ရ။” စေသာ အေမးအေျဖမ်ားျဖင့္ ထင္ရွား၏။
အာဠာ၀ကဘီလူး၏ မိဘမ်ားသည္ ကႆပဘုရားရွင္ထံမွ အေျဖႏွင့္တကြ သင္ယူထားေသာ ထိုအေမးပုစၧာရွစ္ပုဒ္တို႔ကို အာဠ၀ကငယ္စဥ္ ကတည္းက သင္ေပးထားၾကကုန္၏။ အာဠ၀ကဘီလူးသည္ မိဘအေမြအႏွစ္သဖြယ္ျဖစ္ေသာ ထိုအေမးအေျဖတို႔ကို က်က္မွတ္ေဆာင္ထားရာ ကာလၾကာေသာ္ အေျဖမ်ား ေမ့ကုန္၏။ အေမးပုစၧာတို႔ကိုသာ မွတ္မိေတာ့၏။ ထိုအေမးပုစၧာတို႔ကို ေရႊျပားတြင္ ေရးမွတ္ထားကာ မိမိဗိမာန္တြင္ သိမ္းထား၏။ ထိုေမးခြန္းမ်ားကို ဘုရားရွင္အား ေမးျခင္းျဖစ္၏။ ထိုအေမးအေျဖမ်ားကို ယကၡသံယုတ္၊ အာဠ၀ကသုတ္တြင္ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါသည္။
သူစိေလာမႏွင့္ ခရေလာမဘီလူးတို႔ကိုလည္း ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တိုင္ သြားေရာက္ေျခခႊၽတ္ေတာ္မူ၏။
“ရဟန္း၊ တပ္မက္မႈ ရာဂ-သည္လည္းေကာင္း၊ အမ်က္ထြက္မႈ ေဒါသ-သည္လည္းေကာင္း အဘယ္လွ်င္ အေၾကာင္းရင္း ရွိကုန္သနည္း”
“ဘီလူး၊ တပ္မက္မႈ ရာဂသည္လည္းေကာင္း၊ အမ်က္ထြက္မႈ ေဒါသသည္လည္းေကာင္း ဤအတၱေဘာသည္ အေၾကာင္းရင္း ရွိကုန္၏။”စေသာ အေမးအေျဖမ်ားကို ယကၡသံယုတ္၊ သူစိေလာမသုတ္တြင္ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါသည္။
ေဟမ၀တႏွင့္ သာတာဂီရိ နတ္ဘီလူးမင္းတို႔ကား ဘုရားရွင္ထံသြားကာ ေမးခြန္းမ်ားေမး၍ တရားနာယူၾကသျဖင့္ ေသာတာပန္ျဖစ္ၾက၏။
ေဟမ၀တဘီလူးသည္ ဤသို႔ ေမးေလွ်ာက္၏။ “အဘယ္တရားျဖစ္လတ္ေသာ္ ေလာကသည္ ျဖစ္ပါသနည္း၊ ေလာကသည္ အဘယ္တရား၌ တဏွာဒိ႒ိဟူေသာ ေပါင္းစပ္မႈကို ျပဳပါသနည္း၊ အဘယ္တရားကို စြဲ၍ ေလာကဟု ေခၚပါသနည္း၊ အဘယ္တရားေၾကာင့္ ေလာကသည္ ပင္ပန္းပါသနည္း”
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္မူ၏။ “ေဟမ၀တ၊ အာယတနေျခာက္ပါးတို႔ ျဖစ္ကုန္လတ္ေသာ္ ေလာကသည္ ျဖစ္၏။ ေလာကသည္ အာယတနေျခာက္ပါးတို႔၌
တဏွာဒိ႒ိဟူေသာ ေပါင္းစပ္မႈကို ျပဳ၏။ အာယတနေျခာက္ပါးကိုပင္ စြဲ၍ ေလာကဟုေခၚ၏။ အာယတနေျခာက္ပါးတို႔ေၾကာင့္ ေလာကသည္ ပင္ပန္းရာ၏” စေသာ အေမးအေျဖမ်ားကို သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္၊ ေဟမ၀တသုတ္တြင္ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါသည္။
ေမးခြန္းတြင္ မပါေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားတြင္ ပိယကၤရမာတာဘီလူးမသည္ အရွင္အႏု႐ုဒၶါမေထရ္၏ တရားေတာ္ကို နာၾကားရကာ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ကို ရ၏။
အရွင္အႏု႐ုဒၶါမေထရ္သည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုက္ ေကာသမၺကကုဋိေက်ာင္းတြင္ သီတင္းသံုးေနခိုက္ နံနက္ေစာေစာထ၍ ဓမၼပဒလာ အပၸမာဒ၀ဂ္ကို သံေနသံထားျဖင့္ ရြတ္ဆိုေန၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ပိယကၤရမာတာ ဘီလူးမသည္ သားငယ္ပိယကၤရကို ရင္ခြင္ပိုက္လ်က္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုက္၏ အေနာက္ဘက္မွ ၿမိဳ႕ဘက္သို႔ ေရွ႕႐ႈ အစာရွာထြက္လာစဥ္ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ တံေတြး ႏွပ္စေသာ စားဖြယ္တို႔ကို ရွာေဖြရင္း အရွင္အႏု႐ုဒၶါမေထရ္ ေနထိုင္ရာ ေက်ာင္းနားသို႔ ေရာက္လာကာ သာယာေသာ တရားသံကုိ ၾကားေလ၏။ ထိုအသံသည္ အေရထူအေရပါးတို႔ကို ထြင္းေဖာက္လ်က္ ႐ိုးတြင္ခ်ဥ္ဆီထိေရာက္ကာ ႏွလံုးသား၌ တည္ေလသည္။ အစာရွာလိုစိတ္လည္း မရွိေတာ့။ သားငယ္ကား ငယ္ေသးေသာေၾကာင့္ တရားနာလိုစိတ္ မရွိ။ ဆာလြန္းသျဖင့္ “မိခင္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရာက္ရာအရပ္၌ သစ္ငုတ္ႀကီးကဲ့သို႔ ေရာက္တည္ေနဘိသနည္း။ သားအတြက္ ခဲဘြယ္ ေဘာဇဥ္မ်ား ရွာေပးပါေလာ့”ဟု ပူဆာေလ၏။
မိခင္သည္ “ပိယကၤရ၊ အသံ မျပဳလင့္၊ ရဟန္းသည္ ဓမၼအစုတို႔ကို ရြတ္ဆိုေန၏။ ငါတို႔သည္ တရားအစုကို သိ၍ က်င့္ႏိုင္ကုန္ျငားအံ့လည္း မသိ၊ ငါတို႔အား စီးပြားျဖစ္ျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္ရာ၏။
သတၱ၀ါတို႔၌လည္း ေစာင့္စည္းၾကရကုန္အံ့၊ သိလ်က္ မမွန္ေသာစကားကိုလည္း မဆိုၾကရကုန္အံ့၊ မိမိ၏ ေကာင္းေသာ အက်င့္သီလကိုလည္း က်င့္သံုးၾကရကုန္အံ့၊ ေျမဘုတ္ဘီလူးဘ၀မွလည္း လြတ္ၾကေကာင္းတန္ရာ၏” ဟု ႏွစ္သိမ့္ေစ၏။ (ယကၡသံယုတ္၊ ပိယကၤရသုတ္)
ဥတၱရမာတာ (ပုနဗၺသုမာတာ) ဘီလူးမသည္ ဘုရားရွင္၏ နိဗၺာန္ႏွင့္စပ္ေသာ တရားေတာ္ကုိ နာၾကားရကာ ေသာတာပန္ျဖစ္၏။ ဥတၱရာမည္ေသာ သမီးငယ္၏ မိခင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဥတၱရမာတာ-ဟု ေခၚ၏။ ပုနဗၺသု-မည္ေသာ သားႀကီး၏ မိခင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပုနဗၺသုမာတာ-ဟုလည္းေခၚ၏။ ထိုဘီလူးမသည္လည္း သမီးငယ္ ဥတၱရာကို ေပြ႕ခ်ီလ်က္ သားႀကီး ပုနဗၺသုကို လက္ကဆြဲကာ ေန၀င္စအခ်ိန္တြင္ အစာရွာထြက္လာရာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုက္ တံခါးမုခ္ဦးသို႔ ေရာက္လာ၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘုရားရွင္သည္ နိဗၺာန္ႏွင့္စပ္ေသာ တရားစကားကို ေဟာၾကားေတာ္မူေန၏။ ဥတၱရမာတာဘီလူးမသည္ တရားနာပရိသတ္ကို ၾကည့္၍ အစားအစာ ရလိုရျငား ခ်ဥ္းကပ္သြား၏။ တံခါးေစာင့္နတ္လည္း ဘီလူးမ၏ ဥပနိႆယကို ျမင္၍ မတားျမစ္။ ဘုရားရွင္၏ တရားသံကို ၾကားရေသာအခါ ရပ္၍ နာေနမိ၏။ အစာရွာဖို႔လည္း မသိေတာ့။ သားသမီးမ်ားက ပူဆာေသာအခါ ဤသို႔ ႏွစ္သိမ့္၏။
“ခ်စ္သမီး ဥတၱရိကာ၊ ငါသည္ နတ္လူတို႔ကို ဆံုးမေတာ္မူတတ္ေသာ ဘုရားျမတ္၏ တရားကို နာေနသမွ်အတြင္း ဆိတ္ဆိတ္ေနပါေလာ့။ ခ်စ္သား ပုနဗၺသု ဆိတ္ဆိတ္ေနပါေလာ့။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလံုးစံုေသာ အထံုးအဖြဲ႕မွ လြတ္ေျမာက္ေစေသာ နိဗၺာန္ႏွင့္စပ္ေသာ တရားစကားကို ေဟာေတာ္မူ၏။ ဤတရားေတာ္၌ ျမတ္ႏိုးျခင္းသည္ ငါ့အား ၾကာျမင့္မွသာလွ်င္ ျဖစ္ရာ၏။
ေလာက၌ မိမိ၏ သားသမီးကို ခ်စ္အပ္၏။ ေလာက၌ မိမိ၏ခင္ပြန္းကို ခ်စ္အပ္၏။ ငါ့အား သားသမီး ခင္ပြန္းလင္ကို ခ်စ္သည္ထက္ ဤတရားကို ေတာင့္တရွာမွီးမႈကို ပိုလြန္၍ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးပါ၏။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားကို နာၾကားျခင္းသည္ သတၱ၀ါတို႔အား ဆင္းရဲမွ လြတ္ေစသကဲ့သို႔ ခ်စ္ခင္အပ္ေသာ သားသမီးသည္လည္းေကာင္း၊ ခင္ပြန္းလင္သည္လည္းေကာင္း ဆင္းရဲမွ မလြတ္ေစႏိုင္။
ဆင္းရဲျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္ေသာ အိုျခင္း ေသျခင္းႏွင့္စပ္ေသာ ေလာက၌ အိုျခင္းေသျခင္းမွ လြတ္ျခင္းငွါ (ျမတ္စြာဘုရား) ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူေသာ တရားကို နာျခင္းငွါ ငါသည္ အလိုရွိပါ၏။ ခ်စ္သား ပုနဗၺသု ဆိတ္ဆိတ္ ေနပါေလာ့” ဟု ႏွစ္သိမ့္ေစ၏။
“မိခင္… ငါသည္ စကားမေျပာ ဆိတ္ဆိတ္ေနအံ့၊ ဤ ဥတၱရာသည္လည္း ဆိတ္ဆိတ္ေနပါ၏။ တရားကို သာလွ်င္ ႏွလံုးသြင္းပါေလာ့၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားကို နာၾကားရျခင္းသည္ ခ်မ္းသာပါ၏။
မိခင္… သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားကို မသိေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲၿငိဳျငင္စြာ လွည့္လည္ေနရကုန္၏။ ျပင္းစြာေတြေ၀ကုန္ေသာ နတ္လူတို႔အား အလင္းေရာင္ကို ျပဳတတ္ေသာ ၊ အဆံုးစြန္ေသာ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္လည္း ယွဥ္ေတာ္မူေသာ စကၡဳငါးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ဤျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားကို ေဟာေတာ္မူ၏”ဟု (ဆို၏)။
“ရင္၌ျဖစ္ေသာ သားသည္ ပညာရွိျဖစ္၍ ေကာင္း၏။ ငါ့သားသည္ ဘုရားျမတ္၏ စင္ၾကယ္စြာေသာ တရားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုး၏။ ခ်စ္သား ပုနဗၺသု.. ယခု ငါသည္ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ထြက္ေျမာက္ၿပီ၊ သင္ခ်စ္သားသည္လည္း ခ်မ္းသာျခင္းရွိသည္ ျဖစ္ေလာ့၊ အရိယသစၥာတို႔ကို (ငါတို႔သားအမိတစ္စုတို႔သည္) ျမင္အပ္ကုန္ၿပီ၊ ငါ၏ ဥတၱရာမည္ေသာ ခ်စ္သမီးသည္လည္း (တရားကို) နာပါေလာ့”။ (ယကၡသံယုတ္၊ ပုနဗၺသုသုတ္)
အထက္ပါ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ေရွးအတိတ္ကံႏွင့္ စပ္၍ ေလ့လာသိရွိရသမွ် တင္ျပရေသာ္…
သူစိေလာမဘီလူး
သူစိေလာမဘီလူးသည္ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္က သာသနာေတာ္ထမ္း ရဟန္းတစ္ပါး ျဖစ္ခဲ့၏။ ထိုရဟန္းသည္ တေန႔ေသာအခါ ခရီးေ၀းတစ္ခုမွ ျပန္ေရာက္ခိုက္ ေကာင္းစြာခင္းထားအပ္ေသာ သံဃိကေညာင္ေစာင္း တစ္ခုေပၚတြင္ ေခၽြးအညစ္အေၾကးရွိေသာ ခႏၶကိုယ္ျဖင့္ မေလးမစား မ႐ိုေသေသာ စိတ္ထားျဖင့္ အိပ္ခဲ့မိ၏။ ထိုကံသည္ သီလရွိေသာ သူ႕အတြက္ ျဖဴေဖြးစင္ၾကယ္ေသာ အ၀တ္ေပၚတြင္ အမည္းစက္ထင္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ခဲ့၏။
ထိုရဟန္းသည္ ထိုဘ၀၌ တရားထူးမရႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေသလြန္ေသာအခါ ဂယာရြာ၏ တံခါး၀ အမိႈက္ပံုတြင္ ဘီလူးသြားျဖစ္၏။ ဘီလူးျဖစ္လွ်င္ျဖစ္ခ်င္း သူ၏တစ္ကိုယ္လံုးတြင္ ၾကမ္းတမ္းေသာ ဆူးေတာင္အေမြးအမွင္မ်ား ဖံုးလႊမ္းလ်က္ ရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ကို သူစိေလာမ (သူစိ-အပ္၊ ေလာမ=အေမြး) ဟု ေခၚၾက၏။
ခရေလာမဘီလူး
သူသည္ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္၌ ဥပါသကာတစ္ဦးျဖစ္၍ သံဃိကအခင္းေပၚတြင္ မေလးမစား ညစ္ေပစြာ ထိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ မိေက်ာင္းေက်ာျပင္ကဲ့သို႔ ၾကမ္းတမ္းေသာ အေမြးရွိသည့္ ဘီလူးျဖစ္ခဲ့ရ၏။ သံဃာေတာ္အား လွဴဒါန္းထားေသာ ဆီမ်ားကိုလည္း မိမိလက္ျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ကို လိမ္းက်ံခဲ့၏။ ထိုကံေၾကာင့္ ဂယာရြာ၏ အမႈိက္ပံုတြင္ ဘီလူးျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ထိုဘီလူးသည္ သူစိေလာမဘီလူးႏွင့္ အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္၏။ သူစိေလာမဘီလူးႏွင့္အတူ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို နာယူရင္း ေသာတာပန္ျဖစ္ခဲ့၏။
ေဟမ၀တႏွင့္သာတာဂီရိ
သူတို႔သည္ ကႆပဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္၌ ပိဋကတ္သံုးပံုေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ ၀ိနည္းပိဋကတ္၌ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာကုန္၏။ သူတို႔၏ ပရိယတ္တတ္ကၽြမ္းမႈကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အၿခံအရံ ပရိသတ္ ေပါမ်ား၏။ ပရိသတ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ လာဘ္လာဘေပါမ်ား၏။ တစ္ပါးတစ္ပါးလွ်င္ တပည့္ပရိသတ္ ငါးရာစိ ရွိ၏။
တစ္ေန႔ေသာအခါ ေတာရြာေက်ာင္းေန ရဟန္းႏွစ္ပါးတြင္ ႏႈတ္ထြက္ၾကမ္းသူ အဓမၼ၀ါဒီရဟန္းသည္ သိကၡာပုဒ္တစ္ခုကို လြန္က်ဴး၏။
ဓမၼ၀ါဒီရဟန္းက အျပစ္တင္သည္ရွိေသာ္ “ငါ့ရွင္.. ၀ိနည္ဓိုရ္မေထရ္ႀကီးမ်ား သိၾကပါလိမ့္မည္”ဟု ဓမၼ၀ါဒီရဟန္းက ေျပာဆိုလတ္ေသာ္ ၀ိနည္းဓိုရ္ ရဟန္းမ်ားအား တိုင္ၾကားလွ်င္ ဧကန္မုခ် သာသနာေတာ္မွ ဆံုး႐ံႈးရေတာ့မည္ကို သိေသာ အဓမၼ၀ါဒီရဟန္းသည္ ၀ိနည္းဓိုရ္မေထရ္ႀကီးမ်ားကို ႀကိဳတင္ ခ်ဥ္းကပ္ထား၏။ တရားဆံုးျဖတ္ေသာအခါ အဓမၼ၀ါဒီရဟန္း၏ လာဘ္ထိုးမႈေၾကာင့္ ေဟမ၀တႏွင့္ သာတာဂီရိေလာင္း မေထရ္ႀကီးႏွစ္ပါးသည္ အဓမၼ၀ါဒီ ရဟန္းကို အႏိုင္ေပးမိၾကေလ၏။
အဓမၼ၀ါဒီရဟန္းသည္ ဓမၼ၀ါဒီရဟန္းကို ေက်ာင္းမွ ႏွင္ထုတ္ေလၿပီ။ ဓမၼ၀ါဒီရဟန္းသည္ ၀ိနည္းဓိုရ္မေထရ္ႀကီးမ်ားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ “အရွင္ဘုရားတို႔သည္ သာသနာေတာ္၏ မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ဘဲ ပုဂၢိဳလ္၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၾကကုန္၏။ သာသနာေတာ္ကို မေစာင့္ေရွာက္ၾကဘဲ အလဇၨီဒုႆီလပုဂၢိဳလ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကကုန္၏။ ယေန႔မွစ၍ အရွင္ဘုရားတို႔သည္ ၀ိနည္းအဆံုးအျဖတ္ကို မဆံုးျဖတ္သင့္ေတာ့ေခ်၊ ယေန႔မွာမွ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အမွန္တကယ္ ပရိနိဗၺာန္စံခဲ့ေလၿပီတကား”ဟု က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္တမ္း၍ “သာသနာေတာ္သည္ ပ်က္စီးျခင္းမလွ ပ်က္စီးရေလၿပီ”ဟု ငိုေႂကြးလ်က္ ဖဲသြားေလ၏။
ထိုအခါ ၀ိနည္းဓိုရ္မေထရ္ႀကီးႏွစ္ပါးသည္ သံေ၀ဂရၾကကုန္လ်က္ “ငါတို႔သည္ အလဇၨီဒုႆီလပုဂၢိဳလ္ကိုသာ ငဲ့ညႇာေစာင့္ေရွာက္ၾကကုန္လ်က္ သာသနာေတာ္တည္းဟူေသာ ရတနာစိုင္ႀကီးကို ထူးအိုင္ေက်ာက္ကမ္းပါး၌ ပစ္ခ်မိခဲ့ေလကုန္ၿပီ”ဟု ေနာင္တတဖန္ ပူပန္ၾကရကုန္၏။ ထိုကုကၠဳစၥ ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသလြန္ေသာအခါ အထက္နတ္ျပည္မ်ား၌ မျဖစ္ႏိုင္ၾကဘဲ တစ္ပါးသည္ ဟိမ၀ႏၲာေတာအတြင္း ေဟမ၀တမည္ေသာ ေတာင္၌ ေဟမ၀တမည္ေသာ နတ္ဘီလူးမင္း ျဖစ္ေလ၏။ အျခားတစ္ပါးသည္ မဇၥ်ိမေဒသအတြင္း သာတမည္ေသာေတာင္၌ သာတာဂီရိမည္ေသာ နတ္ဘီလူးမင္း ျဖစ္ေလ၏။(သုတၱနိ၊႒၊ ၁-၁၉၃။ အက်ယ္ကို မဟာဗုဒၶ၀င္ ဒု-တြဲၾကည့္)
“အကၽြႏ္ုပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္လည္းေကာင္း၊ တရားေတာ္၏ ေကာင္းေသာတရား၏ အျဖစ္ကို ခ်ီးမြမ္းလ်က္လည္းေကာင္း တစ္ရြာမွတစ္ရြာ တစ္ျပည္မွတစ္ျပည္သို႔ လွည့္လည္ပါအံ့”ဟု ေလွ်ာက္ထားေသာ အာဠာ၀ကဘီလူး၏ သဒၶါတရားမ်ိဳး ျဖစ္ပြားကာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ႏိုင္ၾကပါေစ….။ ။
အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)