ဆရာေတာ္ဘုရား၊ ဘာသာေရးျပႆနာဟူ၍ကား မဆိုႏိုင္ပါ၊ သို႔ေသာ္လည္း ပါဠိစာ အသံုးအႏႈန္း၊ ပါဠိဗုဒၶစာေပျဖစ္၍ ေမးလိုပါသည္။ သတင္းစာမ်ားတြင္ မသကၤာဖြယ္ လူတေယာက္၊ မသကၤာဖြယ္ ေတြ႔ရ၍ စသည္ ေရးပါသည္။ တပည့္ေတာ္မ သိသည္မွာ သကၤာ-ပါဠိကပင္ ေတြးေတာယံုမွားဖြယ္ ျဖစ္၍ မသကၤာ ဆိုလွ်င္ ေတြးေတာ္ယံုမွားဖြယ္ မရွိဟု ဆန္႔က်င္ဘက္အဓိပၸါယ္ ထြက္ပါလိမ့္မည္။ ေျဖရွင္းျပေတာ္မူပါဘုရား။
( အငယ္ေလးေခၚ ခင္ျမျမလြင္-ျမန္မာစာ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ )
( ေျဖ )
သကၤာ ပါဠိကပင္ ယံုမွားျခင္းအနက္ရွိသျဖင့္ မသကၤာဟု သံုးစြဲေရးသားျခင္းမွာ အမွားပင္ျဖစ္ပါသည္။
ပ်ိဳ႔ ကဗ်ာတို႔တြင္-ေနာင္မင္းမသိ၊ သကၤာရွိဟု၊ ဒိ႒ိ၀ါဒ၊ ( ဘူေပါင္း-၅၁ )၊
မရြံမရွာ၊ ခဲရာရာ၌၊ သကၤာလည္းကင္း၊ ( ဆု-၂၆ )၊ သူ႔မယားႏွင့္၊ ၀ိုး၀ါးသကၤာ၊ ရွိဖူးပါလ်က္၊ ( အိမ္မႈ-၂၊ ၁၃ )
ကထံကထိ၊ သကၤာရွိသား၊ စြန္းညိညႇီေစာ္၊ ( ပါရမီ-၉၅ )
စသည္ အမ်ားအျပား သကၤာ-ဟု ယံုမွားျခင္း၌ မွန္ကန္စြာ သံုးႏႈန္းၾကပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သကၤာမကင္းဖြယ္၊ သကၤာရွိဖြယ္၊ ယံုမွားသကၤာ ရွိစရာ စသည္ မွန္ကန္စြာ သံုးႏႈန္းရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မ်ား စာအုပ္ျပဳစုထုတ္ေ၀ေရး ေကာ္မတီက စာစဥ္ ၃၁-ျဖင့္ ထုတ္ေ၀ထားသည့္ ဦးထြန္းျမင့္၏ ပါဠိသက္ ေ၀ါဟာရ အဘိဓာန္ (စာမ်က္ႏွာ-၃၄၃) တြင္ ဤအေၾကာင္းကို အက်ယ္ေဆြးေႏြးထားသည္ကို ဖတ္ရႈသင့္ပါသည္။